Listopad – „Szalone nożyczki”

       Dzień jak każdy inny – szklanka kawy, otwarcie, kilku pierwszych klientów w salonie fryzjerskim Toniego i niespodziewane morderstwo. Takim wątkiem rozpoczyna się komediowo-kryminalna sztuka „Szalone nożyczki”, w której mieliśmy okazję uczestniczyć 28 listopada 2010r. Ale dlaczego uczestniczyć? Spektakle się ogląda!

       „Szalone nożyczki” to kolejna "naostrzona" pozycja w menu Teatru Polskiego w Bielsku Białej. Jak zwykle poprzeczka oryginalności została zawieszona bardzo wysoko. Oto bowiem za rozstrzygnięcie zagadki śmierci zabiera się dwóch byłych klientów, którzy okazują się funkcjonariuszami bielskiej policji. Jak to w życiu bywa, do rozwiązania tajemnicy potrzebni są rzetelni świadkowie. Dlatego  policjant stwierdza, że potrzeba „więcej światła w tej sprawie”. Wówczas metafora zamienia się w rzeczywistość. Światła w teatrze włączają się, ukazując najrzetelniejszych świadków – widownię. Rekonstrukcja zdarzeń, w której każdy szczegół kontrolowany jest przez publiczność, zapewnił nam ekstremalną dawkę śmiechu. Niesłychane jest też, jak bliscy na te kilkanaście minut stają się sobie widzowie, którzy aktywnie konfrontują własne spostrzeżenia i  wspólnie poszukują winnego zbrodni. Finalnie mordercę wybraliśmy właśnie my – widzowie. Dlatego, gdy ponownie zgasły światła i publiczności już podziękowano za współpracę, spektakl zakończył się według naszego scenariusza, a winną zbrodni została Barbara – pracownica zakładu fryzjerskiego. Równie dobrze zabójcą mógł być Edi lub aspirant policyjny.

       Projekt interaktywnego przedstawiania, w którym to widownia staje się zarazem reżyserem, śledczym, a momentami nawet aktorem,  jest naprawdę ostrym pomysłem, który skaleczyć może tylko śmiechem i ewentualnym brakiem tchu w piersi. Z miłą chęcią zaryzykowalibyśmy ponowne stracie z fryzjerskimi nożyczkami.

Przed budynkiem teatru

Ostatnie dyskusje co do oczekiwań związanych ze spektaklem.

Tuż przed rozpoczęciem "ostrej sztuki"

opracowanie: Mateusz Dzida

foto: Sebastian Wolan